Ibrahim Čikić

Rijetko učen čovjek sa najboljom memorijom u Sarajevu Hfz. Mahmud Traljić davno ispriča: „Nisam ni malo sujevjeran, ali u tri stvari potpuno vjerujem: 1. Mustajbeg Fadilpašić, sarajevski gradonačelnik, onog dana kada je potpisao da se veliko groblje Čekrčinica preda državi i da se otvori veliki park, isti dan silazeći niz basamake u opštini pao je i umro. 2. Mustajbeg Halilbašić, komesar u Vakufskoj direkciji, potpisao je da se turbe Ajnidedeta i Šemsidedeta prema Ali-pašinoj džamiji pomaknu za nekoliko metara da bi se proširila ulica. Taj dan rekao je Ahmedagi Novaliji: „Ahmedago, proširit će se Aleksandrova ulica. Danas sam potpisao da se uklone Ajnidede i Šemsidede za nekoliko metara.“ Isti dan za ručkom je umro [...]

Skraćeni put Crne Gore u pravcu europskih integracija na kratko je odložio krivično-pravnu odgovornost (po)ratnih vlastodržaca. Režim „izvanredno“ koristi pruženu šansu da ušutka svjedoke, uništi kompromitirajuću dokumentaciju i „ubije“ sjećanje. Zato su ekstremno bogati „gospodari“ uz pomoć plemenskih veza, organiziranog kriminala i državnih institucija formirali interesnu grupaciju okupljenu oko DPS („Europska Crna Gora“) isključivo sa jednim ciljem. A cilj je: Dehumanizacija slobodnoumnih građana i fabrikovanje ratne prošlosti. Godinama nas bombardiraju dezinformacijama kako je premijer Crne Gore u periodu 1991-95. godine od svih sporednih stvari na svijetu najviše „volio da igra šaha“. Ubjeđuju nas da je „Liberalni savez Slavka Perovića išao na Dubrovnik, a da su lideri DPS na Cetinju pjevali: Sa Lovćena vila [...]

Par godina nakon okončanja brutalne agresije Srbije i Crne Gore na Republiku Bosnu i Hercegovinu i ostale postjugoslovenske države (tada su stradali i Bošnjaci Sandžaka) i genocida nad muslimanima pomenutih prostora, gospođa Nataša Kandić radila je istraživanje političke svijesti bošnjačkog korpusa u Crnoj Gori. Sastavni dio pomenutih aktivnosti trebao je odrediti procenat podrške Bošnjaka vladajućem DPS-u i liderima te stranke. Dakle, pomenuto istraživanje trebalo je dati odgovor kakvu podršku i popularnost uživaju lideri DPS-a, znajući da su oni uz pomoć Miloševićevog SPS-a organizirali, podržavali i sprovodili genocid nad muslimanima tokom pomenutih zbivanja. Podaci do kojih su tada došli anketari Natašinog "Fonda za humanitarno pravo" bili su zapanjujući. Procenat podrške DPS-u u bošnjačkom korpusu 1997-me [...]

Historija sandžačkog pokreta otpora u vremenu 1900-1926. godine, nikada ozbiljnije nije istraživana. Istina, bilo je nekih stidljivih pokušaja od strane historičara bošnjačkog korpusa da djelimično osvijetle i otrgnu od zaborava, najsvjetliji primjer sandžačkog otpora velikosrpskom genocidnom projektu. Nažalost, sve se svodilo samo na pokušaju, zato je danas mali broj ljudi u Sandžaku koji se sjećaju komite. Oni koji su znali pomrli su, mlađi imaju "prečeg posla", a pisanih tragova skoro da nema. Dok sam bio dječačić slušao sam povjerljive priče starijih o minulom vaktu i zemanu. Imao sam "privilegiju" da slušam starce koji su i sami bili komite. Kao jedini razlog odlaska u šume navodili su nezadovoljstvo odnosom osmanskih, a kasnije crnogorskih i jugoslovenskih [...]

Genocid nad žiteljima Bukovice i ostalih zaseoka počinjen tokom agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu prema presudi bjelopoljskog Višeg suda imao je odbrambeni karakter!? Zahvaljujući genocidu koji su počinili crnogorski policajci nad golorukim bošnjačkim stanovništvom spriječeno je širenje rata na prostore Crne Gore?! U najkraćim crtama tako izgleda oslobađajuća presuda bjelopoljskog Višeg suda u ponovljenom sudskom procesu protiv sedmorice bivših pripadnika vojske i policije Crne Gore, tzv SRJ. Zahvaljujući hapšenju Ibrahima Čikića spašeno je srpstvo u Crnoj Gori??? Da me nisu uhapsili crnogorski specijalci potpomognuti fašističkim falangama ratnog zločinca Radovana Karadžića ne bi ostalo srpskog uha u Crnoj Gori!? Sve bi ih sa tornja crkve Sv. Petra snajperom, baš ja lično likvidirao. Da nije [...]

Od malih nogu zahvaljujući mom sada rahmetli babu Avdulahu imao sam prilike slušati priče o rahmetli Rifatu Burdžoviću - Tršu. Rifat je bio prvi komšija mog oca. Graničili su se avlijama. Bukvalno kuća uz kuću. Otac je bio mlađi od Rifata, ali zahvaljujući svom starijem bratu Jahu i dajidžiću Smaju često je imao prilike boraviti u njegovom društvu. Zahvaljujući tim druženjima i slušanju Rifatovih razgovora sa prijateljima moj otac je rano postao politički pismen i pronicljiv čovjek. Sa oduševljenjem je govorio o Tršu. Prepričavao događaje sa kupanja na Limu, držanju tajnih sastanaka, javnih govora, sukoba sa žandarima, skrivanju po bjelopoljskim mahalama i sokacima, hizbama i aravlucima itd. Dobro se sjećam, uvijek, kada bi govorio [...]