Bajram Dricković je živio u prvoj polovini XIX vijeka u Mijećenu- Mićenu, današnjem Draču i Drpama Mandića. Pripadao je bratstvu koje se u cjelosti iselilo iz Podgorice. Po svemu sudeći, učestvovao je u većini bitaka u Podgorici i okolini, u periodu koji karakteriše poslednje godine skadarskog pašaluka pod Bušatlijama, sve otvorenije konfrontacije sa Crnom Gorom i brdskim plemenima, te dolazak redovne vojske i stacioniranje u tim oblastima. Legenda kaže da je, osim velikog junaštva posjedovao i neke osobine koje prevazilaze granice mogućeg, pa je tako mogao biti istovremeno na više mjesta, ili je mogao prelaziti velike udaljenosti u veoma kratkom roku.
Opjevan je i u epskim pjesmama, pa je tako u Njegoševom “Ogledalu srpskom” u pjesmi “Pohara Žabljaka”, Bajram Dricković uz Mahmuta Kinkovića opisan posebno među podgoričkom vojskom, kao da se u slučaju njih dvojice radi o ljudskim veličinama koje su iznad prosjeka u odnosu na ostale:
“…a postrani idu dvije sile,
Kinkoviću i s njim Drickoviću,
od sile se m’ješati ne oće,
ni s Turcima upored oditi:
Bajram ide pješke na nogama,
a Kinković na konja kulaša,
zlikovci se jedan drugom hvale
kolike će koji posjeć glave;”
I u drugoj pjesmi se ističe Bajram pa tek onda drugi ratnici Podgorice:
“…i u Kuče juriš učiniše.
Nož krvavi u njih uniješe,
ma najprvi Dricković Bajrame,
a za njim je Lekića Ajdare,
s druge strane Bojanović Fako
sa Turčinom Usović Ahmetom,
a za njima druge mejdandžije,
polomiše Kuče do Zlatice…”
(M. Miljanov: “Pleme Kuči u narodnoj priči i pjesmi”)
Bajram Dricković je jedna od najzagonetnijih ličnosti iz Podgorice u XIX vijeku. Njegov mezar nalazi se na prostoru nekadašnje dračke džamije i jedini je sačuvan u tom dijelu grada.
“Nakon Drugog svjetskog rata, zemljište sa razrušenim temeljima Dračke džamije Islamska zajednica je prodala, obavezujući kupca Pecovića da pazi grob Hadži Bajrama Drickovića”. (B. Agović: “Džamije u Crnoj Gori”)
Na uzglavnom nišanu, isklesan je natpis arapskim pismom na turskom jeziku:
“Lâ ilâhe illallah
Muhammedun Resûlullah
Târîhu li-vefâti
Merhûm magfûr
El-Hâcc Bayrâm Driçkoviç
Rûhuna El-Fâtiha
1278
Sene”,
a prijevod na bosanski jezik glasi:
“Allah je jedan
i Muhammed je Božji Poslanik
Pokojni kojem treba Božiji oprost
Hadži Bajram Dricković
El-Fâtiha pred njegovu dušu
1278.
Godine (1861.g.)
(-Za tekst su korišćeni podaci Enesa Efovića: “Legenda o Bajramu Drickoviću”, “Almanah” 67-68;
– Za prijevod tariha zahvalnost dugujemo Nesibu Pepiću)